De zorg is voor altijd veranderd

Zoals u misschien hebt gelezen, was ik de afgelopen maanden met zwangerschapsverlof en kreeg ik mijn tweede kindje. In een voor velen bijzondere tijd miste ik de hectiek in het ziekenhuis: op de werkvloer was intensieve zorg nodig en pasten we onze organisatie aan op de situatie rond corona.

En nu ik weer op mijn werk ben, gaat de zorg een beetje terug naar normaal, het nieuwe normaal dan wel te verstaan. Want patiëntencontacten verlopen nog steeds deels via bellen of videobellen. Wel hoor ik soms dat bellen zonder beeld erbij prettiger wordt gevonden, bijvoorbeeld omdat patiënten er dan tenminste niet over na hoeven te denken of hun haar wel goed zit.

Als je een tijdje van de werkvloer weg bent geweest, voelt het meestal al snel weer of je nooit bent weg geweest. Maar dit keer is dat toch anders. Het begint ermee dat de ingang waar ik normaal naar binnen ging, is afgesloten omdat daar onze Coronapoli is gevestigd.

Er zijn ook minder collega’s in het pand aanwezig omdat een groot deel van het ondersteunend personeel nog deels thuis werkt. Hierdoor mis ik soms dat gezellige praatje met de secretaresse ’s ochtends. Ook zijn de wachtkamers minder vol en is er minder bedrijvigheid in de gangen.

En toen ik gisteren tijdens mijn poli de volgende patiënt verwelkomde en die zijn hand ter begroeting uitstak, moest ik die weigeren. Even wennen was dat. Tijdens poli-spreekuren werken we met een mondmasker voor. Dat voelt als een letterlijke en figuurlijke (kleine) barrière in de communicatie: patiënten zien namelijk minder van mijn gezichtsuitdrukkingen. Het voelt allemaal nog wat onwennig, maar het went vast weer snel.

In coronatijd zijn transplantaties uitgesteld en is het aantal wachtenden op wachtlijsten opgelopen. We doen ons uiterste best om achterstanden in te lopen. Daarnaast is de impact van corona ook in het dagelijkse leven van onze patiënten heel groot. Zo konden jongeren met een kwetsbare gezondheid niet naar school en gingen eindexamens niet door. Een patiënte gaat dit jaar met pensioen, maar werd wegens kwetsbare gezondheid al voortijdig uitgezwaaid zonder de ‘gebruikelijke’ festiviteiten.

Terug naar de ontwikkelingen in de zorg. Er is een corona-app in de maak, ik vraag me af hoe die in de praktijk zal werken. Zo laat de coronacrisis ons anders naar de zorg kijken en zijn er innovatieve oplossingen bedacht, die blijvende veranderingen tot gevolg hebben. Ook is er nog meer waardering voor zorgverleners.

Het allerbelangrijkst is natuurlijk dat we corona de wereld uit krijgen. Nu ik dit schrijf, middenin de zomer, hebben we de gevolgen van het virus veelal onder controle. Ben benieuwd wat komend najaar ons gaat brengen.