Weer naar school?

De scholen in het basisonderwijs gingen vorige maand weer open, met die kanttekening dat leerkrachten in de risicogroep of met een partner in de risicogroep thuis ‘mogen’ blijven. Wat betekent ‘mogen’ in dit verband? Mag ik als juf van groep 6/7 zelf kiezen of ik het risico wil nemen om corona te krijgen, met alle gevolgen van dien?

Voor mij staat het als een paal boven water: ik heb geen keuze en kan niet naar school, ik kan me het kleinste risico niet permitteren. Toch blijft het maar malen in mijn hoofd: wat als ik wel naar school ga? Maar… geen twijfel mogelijk. John is het belangrijkst, hij mag niet ziek worden, ik kan hem niet in gevaar brengen.

Wel naar mijn werk gaan en tijdelijk apart wonen van hem en onze hond Max is natuurlijk ook geen optie, want hoe tijdelijk is tijdelijk? Als het tegenzit, duurt de coronacrisis mogelijk langer dan een jaar. Daarbij is het voor John op slechte dagen wel zo plezierig dat hij niet alleen is en dat ik in de buurt ben om hem te steunen.

Dus gaan mijn collega’s naar school, doen daar hun ding en kan ik niet anders dan vanuit huis werken. Hoe snel zal ik het gevoel krijgen dat alles ook wel doorgaat zonder mij, hoewel ik op afstand samenwerk?

Ineens voel je je niet meer onderdeel van een groep, maar is er dat eilandgevoel, zonder dat iemand daar wat aan kan doen. Er is geen zicht op ‘wanneer dan wel weer’ en dat maakt het zo lastig. Was er maar een eind in zicht, dan kon ik aftellen, zoals je dat vroeger deed met het aftellen van de nachtjes voor een leuke gebeurtenis.

Ik gun het mijn collega’s na een drukke werkweek op vrijdag een welverdiende borrel met elkaar te drinken en te proosten op een nieuw begin. Ik gun het ze zo ontzettend, tegelijk maakt het me verdrietig, voel ik een vorm van weemoed. ‘Je hebt geen keuze, het kan niet anders’, spreek ik mezelf voor de zoveelste keer toe.

Kort voor de heropening adviseert het RIVM naasten van mensen uit risicogroepen te overleggen met behandelaars om helder te krijgen of het veilig is weer naar school te gaan: per persoon is een advies op maat wenselijk. Dus raadplegen John en ik de behandelend nefroloog. Op zijn advies vertrouwen we. En tot mijn opluchting zegt hij dat ik weer aan het werk kan gaan. Overwegingen daarbij zijn de goede lichamelijke conditie van John en de maatregelen die de school in acht neemt, zoals een ‘kindervrije’ zone, waarin mijn bureau is geplaatst en de afspraak dat ouders niet het schoolplein op komen om hun kinderen te brengen en te halen.

Collega’s, leerlingen: wat heb ik jullie gemist, we zien elkaar snel weer!