Wat ik doe als ik niks doe

April 2019

Veel mensen met nierproblemen zullen het volgende herkennen. Soms lukt het niet om van de bank af te komen. Ik heb dan niets onder de leden, maar toch voel ik mij lusteloos. De energie is gewoon even op. Wat doe je op zo’n dag?

Overdag slapen is niks voor mij, tenzij ik ‘s nachts heb liggen spoken en slaap moet inhalen. Wel ben ik goed geworden in simpelweg voor me uitstaren. Ik fantaseer dan leuke verhalen of ik denk gewoon even aan helemaal niets.

In het jaar voor ik een niertransplantatie onderging, had ik veel van deze dagen. Ik zat toen vaak achter de computer. Ik praatte mee op een forum. Of ik speelde spelletjes. Ook probeerde ik een sudoku uit de krant op te lossen. Maar dat verveelt op een gegeven moment wel. Dus keek ik nogal eens naar buiten. Zelfs in de winter, als het daar een en al kale takken was en er niets meer groeide. Ik spotte enkele lijsters die zich dapper in de kou waagden. Of ik volgde de familie Mus die onder een dakpan van de achterburen woonde en vaak in de tuin langskwam. Stelletje druktemakers, die musjes.

Nu heb ik nog steeds wel van die saaie dagen, zeker als ik de vorige dag druk ben geweest. Maar die sudoku’s uit de krant kan ik inmiddels niet meer zien. Omdat ik na mijn transplantatie meer energie heb, kan ik me wel weer beter concentreren. En dus lees ik veel. Boeken, vooral dikke, zoals ik ze het liefst heb. Graag verlies ik mezelf in een wereld die de mijne niet is. Ik beleef avonturen in een andere tijd. Ook kom ik op plaatsen waar ik normaal nooit zou komen. Ik voel met de karakters mee tijdens hun momenten van hoop, maar ook als zij lijden. En intussen wordt de thee nogal eens koud.

Ook de televisie gaat op zulke dagen aan. Films en tv-series, je hebt ze nooit allemaal gezien. Ik word meegevoerd in het verhaal, geniet van het camerawerk en raak verkikkerd op de meest foute figuren. En ik zie mijn favoriete karakters sneuvelen. Want ja, zodra ik een favoriet aanwijs, leeft hij of zij niet lang meer. Het lijkt een vloek!

Zolang het beeld maar beweegt, vermaak ik me. Ik geniet behoorlijk van achtervolgingen in actiefilms. Ik stuur met mijn handen mee, ontwijk de tegenstanders en glijd van de bank als een auto over een barricade heen vliegt. Ook al zie je de plot al van verre aankomen.

Zo’n dagje noodgedwongen nietsdoen, vind ik helemaal niet verkeerd. Een uitspraak van de filosoof Bertrand Russell luidt dan ook: de tijd die je geniet met verspillen, is geen verspilde tijd (The time you enjoy wasting is not wasted time).