Zzzzzzz...

Maart 2016

Tiktak, tikketak. Ik heb nog precies acht uur, twaalf minuten en 48 seconden over om te slapen. 47 seconden, 46 seconden... slaapt u zo ook wel eens in? Of bent u van nature een schaapjesteller?

Veel mensen hebben slaapproblemen. De oorzaken zijn divers: te lang doorgewerkt, oplichtende mobieltjes, stress of misschien de menopauze?

Een nierpatiënt kan slaapproblemen er niet ook nog eens bij hebben. Die heeft al genoeg aan zijn of haar hoofd.

Ik heb gelezen dat nogal wat nierpatiënten er vaak uit moeten om naar de wc te gaan. Soms wel vier keer per nacht en een enkeling zelfs vaker. Of het dialyseapparaat piept telkens, omdat je op een slangetje ligt. Zo raakt de inwendige klok helemaal verstoord. Lijkt me letterlijk én figuurlijk om moe van te worden!

Over het algemeen voel ik mij geborgen in mijn ‘konijnenholletje’. Dekbed tot over mijn oren, aan beide kanten goed ingepakt en, met uitzondering van mijn idioot veel lichtgevende wekker, lekker donker om me heen. Tegenwoordig heb ik een goede nachtrust. Maar dat is wel eens anders geweest. Het is nog niet eens zo lang geleden dat ik bijna of precies het klokje rond kon slapen. En dat ik me dan toch nog steeds uitgeput voelde...

Ik slaap nu zo'n acht tot negen uur. Maar niet altijd. Soms ben ik onrustig en slaap ik een paar nachten slecht. Ik word dan al gauw duizelig, waardoor het slapen lastiger gaat. Om dat tegen te gaan, ga ik ’s ochtends wel eens terug naar bed, nadat ik mijn medicijnen heb genomen.

Het komt voor dat ik daarna pas weer na twaalf uur wakker schrik. Compleet gedesoriënteerd kijk ik dan om me heen.

Door slaap komen je lichaam en geest tot rust. Dat is tenminste de bedoeling. Als je wilde dromen hebt, pakt dat anders uit.

Regelmatig verandert mijn dekbed in een of andere puinhoop. Dan heb ik gedroomd dat ik met een emmer water een grote brand moest blussen. Je moet dan heel vaak heen en weer rennen, dat kan ik je wel vertellen. Of ik word achtervolgd. Soms realiseer ik me tijdens zo'n droom dat het een behoorlijk stomme droom is, waardoor ik stop met rennen en me omdraai. Gelijk wakker!

Of je ligt maar te woelen en te doen, omdat je helemaal niet kan inslapen. Al dat piekeren maakt niet bepaald slaperig. Helaas leidt dit tot een vicieuze cirkel, want door het slechte slapen krijg je last van frustratie en ga je nog meer piekeren. Zie er dan maar eens uit te komen.

Uiteindelijk wordt het altijd weer ochtend. De wekker gaat en je moet eruit. Even omdraaien zou zo fijn zijn, want ik ben helemaal geen ochtendmens. Maar helaas, de plicht roept.