Kinderwens
Toen ik, Floranke, rond mijn 20ste ziek werd, werd er tegen me gezegd dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen. Ik was daar nog niet mee bezig, dus deed het me niet zo veel. Belangrijker vond ik dat ik bezig was met overleven. Vanaf het moment dat ik een transplantatienier kreeg en daardoor een ‘gewoner’ leven kon leiden, kregen vriendinnen, zussen en anderen om mij heen allemaal kinderen…
Medische ontwikkelingen stonden niet stil. Enkele jaren na mijn niertransplantatie gaf mijn nefroloog aan dat als we een kinderwens hadden, er tóch mogelijkheden voor ons waren. Op basis van diverse gesprekken en onderzoeken kozen we er uiteindelijk voor hier niet verder mee te gaan.
Omdat wij voor ons kind nooit de ouders zouden kunnen zijn die we willen zijn. Wat als we op een dag weer aan de dialyse moeten? Of stel dat we allebei tegelijk in het ziekenhuis moeten worden opgenomen, iets wat vanwege onze gezondheidsproblemen niet denkbeeldig is: hoe gaan we dan voor ons kind zorgen?
Wij zouden nooit de ouders kunnen zijn die we willen zijn
Bovendien speelt mee dat we naast onze nierziekte ook met een aantal bijkomende gezondheidsproblemen te maken hebben, waardoor onze levensverwachting een stuk korter is dan gehoopt.
Uiteindelijk voelde het als een egoïstische keuze om toch een kind op de wereld te zetten. Helaas leidt dit nogal eens tot onbegrip en reageren mensen met goed bedoelde
opmerkingen als:
- ‘Je bent nu nog jong, later wil je vast tóch aan kinderen beginnen.’
- ‘Je begrijpt pas wat je mist als je zelf kinderen hebt.
- ’Je zou zo’n leuke moeder zijn.’
- ‘Je gaat zoveel prachtige momenten missen.’
- ‘Ik ben aan het opruimen, wil jij alvast wat kinderspullen voor als jij kinderen
krijgt?’ - ‘Wacht maar tot die eierstokken beginnen te rammelen.’
- ‘Oh heerlijk, wil je mijn kinderen een poosje lenen?’
Het zou fijn zijn als anderen meer beseffen dat zulke opmerkingen pijnlijk of bot kunnen zijn. Dat wij ons leven nu zo hebben ingevuld dat we helemaal gelukkig zijn zonder kinderen, wil niet zeggen dat we niet om kinderen geven.
Gelukkig hebben we neefjes en nichtjes van wie we enorm kunnen genieten. En natuurlijk hebben we ons hondenkind Hoagy die al onze aandacht en liefde krijgt.

Floranke en Gideon
leven allebei met een donornier, ze reizen door Europa met hun camper en hond Hoagy. Hier en op de site florankegideon.nl kun je lezen wat dit reislustige stel tijdens het reizen zoal meemaakt. Nu zijn Floranke en Gideon voor even in Nederland, binnenkort overwinteren ze in Spanje.
De columns van Niertravel verschijnen ook in ons tijdschrift Nier Magazine