Bevrijdingsdag
Na twee jaar quarantaine en super voorzichtig doen, raakten leuke man en ik toch besmet met corona. Vooral ik kreeg het flink te pakken. Best eng, want ik had hevige keelpijn en was bang dat er benauwdheid op zou volgen. Het ziekenhuis gaf telefonisch aan dat ik een saturatiemeter kan lenen die met een app wordt verbonden, zodat artsen mijn ziekteverloop vanuit het ziekenhuis in de gaten kunnen houden.
Gelukkig bleek dat uiteindelijk niet nodig, want mijn herstel zette langzaam in. Er volgde geen ziekenhuisopname en geen vervelende nasleep, eerder een positieve. Want ik heb nu wellicht antistoffen aangemaakt. Na ruim twee jaar hoop ik daarom mijn sociale leven weer te kunnen oppakken.
Ik hoef (voorlopig) niet meer als een schichtig dier te leven. ‘Gewone’ zaken als naar de supermarkt gaan, ergens lunchen, mijn kleindochter knuffelen, zakelijke contacten bezoeken: het kan allemaal weer. Heerlijk, ik geniet overal van. Zelfs een bezoekje aan de supermarkt is nu een klein feestje, wie had dat ooit gedacht. Ook plannen leuke man en ik een zomerfeest om onze verjaardagen uitgebreid te vieren met alle mensen die we zo gemist hebben. We kijken er enorm naar uit.
Samen in quarantaine. Als dat geen liefde is… Hulde aan alle partners en kinderen die voor zelfisolatie kozen om hun kwetsbare dierbare te beschermen
Ondertussen gaven artsen in een webinar over corona aan dat veel transplantatie- patiënten besmetting met de subvariant omikron BA.2 goed doorstaan, net als ik. De variant heeft weinig ziekenhuisopnames en nauwelijks sterfgevallen tot gevolg. Volgens de informatie vanuit het webinar hoeven kwetsbare nierpatiënten de komende zomer- maanden niet in quarantaine.
Ook deze groep mag zich weer in de maatschappij wagen en genieten van het ‘normale’ leven. Eindelijk, hoe fijn! Ook voor leuke man en andere partners en kinderen van transplantatiepatiënten, die zich de afgelopen twee jaar vrijwillig afzijdig hielden van de maatschappij om hun kwetsbare naasten te beschermen.
Ik heb respect en bewondering voor deze groep. En wat voelde ik me gesteund door leuke man, in deze relatief eenzame jaren aan de zijlijn van het leven. Samen in quarantaine. Als dat geen liefde is…
En nu samen genieten van alle vrijheid. Carpe diem, vier het leven.
Dit was de laatste column van Mirjam in Wisselwerking. Mirjam, dank voor al je bijdragen. Alle goeds voor nu en in de toekomst.
Mirjam is moeder van een volwassen
zoon, ondernemer, schrijver, illustrator en uitgever van de LAPPA® kinderboeken. Ze is energiek, een positief denker en houdt van wandelen, kunst, eten in restaurants en erop uit gaan. Mirjam kreeg twee jaar geleden een donornier van een goede vriend.
De columns van Mirjam kun je ook lezen in ons tijdschrift Nier magazine.