De eerste keer
Na mijn niertransplantatie voelde elke activiteit als extra speciaal. De eerste keer met mijn nieuwe nier naar de supermarkt, de eerste keer afspreken inclusief de eerste knuffel met een vriend, de eerste werkdag, de eerste verjaardag en ga zo maar door. Er is voor mij echt een tijdperk voor en na. Je denkt bij het lezen van het voorgaande misschien: maar wat is er dan zo anders? Er zit een nieuwe nier in je buik,nou en..?
Nou, de eerste weken na de operatie voelde mijn buik als een soort oorlogsgebied. Het was bont en blauw, opgezwollen en van binnen erg gevoelig. Dat zag je van buiten, met kleding aan, uiteraard niet. Maar in mijn hoofd was er overal potentieel gevaar van buiten.
Bijvoorbeeld tijdens mijn ‘eerste keer’ supermarkt, waarbij de karretjes ineens op los geslagen wild leken en dat allemaal op buikhoogte: ik kon dus niet anders dan met mijn handen voor mijn buik door de supermarkt lopen. No way dat zo’n karretje mijn buik zou raken.
De zaken die voorheen heel normaal waren, zoals ‘lopen, zitten en staan’ moest ik echt opnieuw opbouwen. Mijn buik was gevoelig, mijn spieren weg…
In de supermarkt dreigde gevaar. ‘De winkelkarretjes leken los geslagen wild. Belangrijk om ervoor te zorgen dat ze niet mijn buik zouden raken’
Toen ik na 2½ maand weer naar een verjaardag ging op mijn hakken en volop in de glam, voelde dat heerlijk. Even geen joggingbroek meer (want elke normale broek deed pijn) en eindelijk de energie om mijn best te doen.
Daarnaast was het best een spannende onderneming: in mijn eentje richting Apeldoorn en terug. Hoe lang ga ik het volhouden? Gaan mensen vragen stellen? En wat zeg ik wel en niet op zo’n verjaardag?
Eenmaal op het feestje aangekomen, bleek één van de genodigden een dame die net was bevallen. Ook ongeveer 2½ maand geleden. Iedereen dook op haar met lovende woorden en er werden precies de gebruikelijke sociaal geaccepteerde vragen gesteld. ’Wat ontzettend knap dat je er weer bent! Hoe voel je je? Wie past er op de kleine? Heb je foto’s? Hoe bevalt je verlof? Hoe gaat het met je gezondheid?’
Ik zocht een barkruk op om te kunnen zitten en genoot van het fantastische feest dat de jarige had georganiseerd. Dit moment was voor mij een bevestiging om mijn Instagrampagina @eventotnier te starten.
Michelle Huiman (33) is eindredacteur van tv programma’s, heeft een druk sociaal leven en is sportief. Vorig jaar heeft haar moeder haar een nier afgestaan. Michelle schrijft hier en op Instagram (@eventotnier) over haar leven na transplantatie.
Ze zet zich ervoor in dat de ernst van nierschade meer bekend wordt.
De columns van Michelle verschijnen ook in ons tijdschrift Nier magazine.