Een halfje Jongerenweekend

Juli 2016

In juni was het weer zover: lekker uitwaaien tijdens het jaarlijkse NVN-weekend voor nierpatiënten van 18 t/m 35 jaar. Op het programma stond onder andere een vaartocht op de Loosdrechtse Plassen. Zin in!

Vrijdagmiddag kan ik meerijden met vrienden (luxe!). Bij aankomst blijken we niet de eersten te zijn, dus we kunnen gelijk bij een groepje aanschuiven. Al snel volgt de rest en is iedereen geanimeerd aan het kletsen. Het avondeten loopt wel, hoe traditioneel (of plaag ik nu?), een beetje vertraging op, maar eenmaal op tafel is het weer lekker. Leuk om bekenden te zien en bij te praten, maar ook leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Ik leef hier zo van op!

De meeste mensen in mijn directe omgeving zijn niet chronisch ziek. Hoewel er bij sommige vrienden weliswaar ergens een draadje los zit, ben ik meestal de minst fitte van de groep. En in de wachtkamer van het ziekenhuis kom ik vooral oudere mensen tegen. Daarom is dit weekend zo belangrijk voor mij; contact met leeftijdsgenoten die weten wat het is om nierproblemen te hebben. Het is vooral herkenning, maar ook begrip. Zo hoef je niet uit te leggen waarom je moe bent. En het is eigenlijk vanzelfsprekend als je pillen slikt. Maar natuurlijk draait zo’n weekend vooral om heel veel gezelligheid.

Zaterdag rijden we naar de Loosdrechtse Plassen. Plan is om vanaf daar met het pontje of een zeilboot naar het eilandje Robinson Crusoë te gaan. Er liggen ook kano's voor de liefhebbers.

Helaas voel ik me niet zo goed. Ik was vlak voor het weekend al erg moe, waardoor ik me afvroeg of ik eigenlijk wel moest gaan. Maar ik besloot het toch te proberen. Anders kom je nooit ergens, toch!? En eenmaal aangekomen leefde ik zo op van het contact met anderen dat ik er weer tegenaan kon. Maar dat ebde jammer genoeg weer weg toen ik afgelopen nacht slecht sliep. Dus besluit ik het zeilen maar te laten voor wat het is. Gelukkig ben ik niet de enige die afhaakt. Zittend op een paar banken en in makkelijke stoelen kunnen de achterblijvers lekker met elkaar kletsen, maar ook gewoon rustig lezen.

Omdat ik me niet beter ga voelen, besluit ik op zaterdagavond al richting huis te gaan. Een moeilijke beslissing, want het NVN-jongerenweekend is maar eens per jaar en iedereen woont ergens anders, dus je kunt niet zo even bij iemand langsgaan. Toch is het goed dat ik voor mijn welzijn kies.

Ook al ben ik bereid over mijn grenzen te gaan voor een heleboel gezelligheid, het gaat te ver als ik er ziek van word. Wel superjammer dat ik nu de barbecue en het muzikale programma op zondag mis. Toch ben ik vooral blij dat ik wél gegaan ben en een half weekend heb meegepakt. Ik heb daar intens van genoten.