Van 'mantelzorger' naar partner

Er zijn sinds de nierdonatie/transplantatie enkele maanden verstreken; een periode van aanpassingen en herstel, maar ook van frustratie.

Loslaten

Aanpassingen in de zin van loslaten. Terwijl ik voorheen min of meer mantelzorger was, ben ik nu weer 'gewoon' partner. En wat kost me dat een moeite. Zeker in de eerste weken, waarin ik zelf nog in de eerste fase van mijn herstel zit, houd ik nog steeds vast aan het uitoefenen van controle: neemt John zijn medicijnen wel op tijd, drinkt hij wel genoeg? Nog voordat hij kan uitspreken dat hij iets zou willen drinken, sta ik al in de houding om dat voor hem in te schenken. En dat is nou juist wat het ziekenhuis niet wil. John vraagt er ook niet om, maar ik was het zo gewend. Het blijkt lastig dat los te moeten laten. Herstel. De Dikke Van Dale geeft hiervan twee betekenissen: 1. genezing, 2. terugkeer tot een vroegere (goede) toestand.

Nou, daar komt meteen al de frustratie om de hoek kijken.

Plagen

De genezing van mijn operatiewonden verloopt goed. Uiteraard plagen die mij in de eerste weken - liggen op mijn favoriete slaapzij is niet zo comfortabel als voorheen. Maar dat is maar tijdelijk. Na een week of vier voel ik niet meer bij elke stap dat ik een operatie heb ondergaan. Ook functioneert mijn bewegingsapparaat weer naar behoren. Het terugkeren naar een vroegere, goede toestand, dat is een ander verhaal. Allereerst is nodig dat ik na mijn operatie mijn conditie op peil is een woord dat nou niet direct bij mij past, toch moet ik wel de tijd nemen.

Verwerken

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mentale genezing. Dat deel valt me absoluut het zwaarst. Wat er allemaal gebeurd is in de periode voorafgaand aan de operatie, dringt nu pas tot me door. Hoe erg de gezondheid van John achteruitging, wordt me nu pas duidelijk. Voor de operatie was hij altijd moe. Hij lag overdag uren te slapen en had geen eetlust meer. Nu zie ik een andere John. Zijn energie is terug, uiteraard nog geremd vanwege het herstellen van de operatie. John heeft weer eetlust en alles smaakt hem weer. Tjonge, wat was hij er slecht aan toe en wat leeft hij nu weer op. Alle gebeurtenissen en veranderingen proberen we te verwerken. Dat doen we, zoals bij alles, samen.

Doel bereikt?

Is mijn doel bereikt?
Zeker, John heeft een prachtige nierfunctie en ik voel me prima met een nier.
Zijn we er?
Zeker nog niet, maar we zijn op de goede weg.